Hella De Boo

In zijn toespraak zei voorzitter Hans van de Sande o.a. het volgende :

Hella is geboren in Eindhoven en studeerde biologie in Leiden. Ze koos die studie vanuit een fascinatie voor dieren, kijkt u maar eens naar haar schilderijen, dan ziet u dat die fascinatie nog steeds bestaat.

Zoals dat zo vaak gaat: je begint ergens aan om een bepaalde reden, maar algauw blijkt dat het heel anders gaat dan verwacht. Ze had bijvoorbeeld gedragsbioloog kunnen worden en de dieren bestuderen zoals ze ze nu al schilderend beschrijft, maar ze kwam terecht in de Stadsecologie. Een schitterend en actueel onderwerp zult u zeggen, maar helaas was dat in die tijd nog niet zo. Hella was, zoals zovele genieën, haar tijd vooruit.

Al was de biologie dan haar studie van voorkeur, haar liefde ging toch eigenlijk uit naar de kunst. Als kind tekende ze voortdurend en ze had een moeder en een oom die kunstenaar waren. Met de paplepel ingegoten geestelijk voedsel blijkt zeer bestendig en vormend, want uiteindelijk is Hella naar de Rotterdamse academie gegaan en kunstenaar geworden.

Waar komt die voorkeur nu vandaan? Zelf meent ze dat het beter is je bezig te houden met hoe iets is, dan met hoe iets in elkaar steekt, een observerende houding past beter bij haar dan een analyserende. En daar steekt nou net een van de hoofdverschillen tussen kunst en wetenschap: tekenen wat je weet tegenover tekenen wat je ziet.

Maar als u naar die prachtige kat, Electrobun genaamd, kijkt, dat weet ik zeker dat u dat in de werkelijkheid nooit zo zult zien. Hella analyseert weliswaar niet, maar als ze iets heeft gezien voegt ze er wel wat aan toe, legt ze als het ware er een zelfgemaakte laag overheen, zoals een bakker een laag glazuur op een taartje legt, niet om te analyseren, maar om van het geheel te genieten.

Wat ze er aan toevoegt, moet wel gehoorzamen aan dezelfde regel die maakt dat ze aan kijken de voorkeur geeft boven analyseren, Beeld en lagen eroverheen moeten wel iets te maken hebben met de zoektocht naar waarheid. Waarom maakt ze bijvoorbeeld takken blauw? Wat is daar waar aan? Ze zijn blauw omdat ze blauw associeert met electriciteit, met spanning en dat is de wijze waarop ze de prooigerichte houding van kat weet te versterken.

Dat niet iedereen blauw met spanning associeert is daarbij van minder belang. Dat moeten ze dan maar missen.

Ik hoop hiermee aangetoond te hebben dat, hoewel de kunst van Hella gebaseerd is op waarnemen, op empirie, ze in haar gedachten over die kunst veel verder gaat en intuïtie combineert met analyse, observatie met inspiratie. Ze doet dat in haar bloeiende lespractijk, maar vooral in haar kunst, waarvan u hier een mooi beeld kunt krijgen. Voor nadere bestudering van dit complexe werk zult u er overigens wel eentje aan moeten schaffen. Met deze prijzen hoeft dat gelukkig geen bezwaar te zijn.