Bufo bufo
Ik ben verliefd! Het stormde, het was 's avonds laat en Sjaak en ik werden voortgeblazen temidden van zwevend vuilnis. Sjaak stak zijn poot sierlijk omhoog en meters verder kwam het neer. Een benevelde voorbijganger sprak zijn bewondering uit en wij waaiden snel verder, de hoek om bang voor copieergedrag. En daar temidden van al die dynamiek kroop iets voort over de stoep richting Kleiweg, deel: racebaan. Ik pakte de pad op en voelde de pootjes de temperatuur van mijn hand aannemen. En met de pad kwam de stilte, het voelen en het verlangen het bij me te stoppen.
Natuurlijk doe ik dat soort dingen niet. De pad werd in een tuintje gezet, met veel stenen, beschutting en uitloop het blok in. En elke avond kijk ik op dat plekje uit naar de Bufo bufo maar mis hem gelukkig steeds.
Via internet heb ik zijn portret gedownload. Niet van de mijne natuurlijk, want akelig genoeg heb ik mijn etiek en daar ben ik star in: Dieren hoor je niet uit hun omgeving te plukken omdat er zonodig een schilderij gemaakt moet worden of omdat je verliefd bent.
Uit wraak (waarop?) neem ik gitane nummer twee en begin daar een bufokop op te schilderen.