Tante Henny is overleden. Twee dagen ervoor droomde ik haar dansend als een jonge meid met haar boezemvriendin in oudroze en houtbruin.

Nu schilder ik padden en zelfportretten in zwart, oranje, geeltinten en ultramarijn.

Tegelijkertijd peins ik over verloren vriendschappen die carrière maken aan de andere kant van de wereld en anderen die zelfs niet via het web terug te vinden zijn.

Kleuren van stagnatie?