Hella De Boo

1 werk bij Mendoza

Met 7 schilderijen heen,

met 6 terug.

Rara, welke is blijven plakken?

en met de gordijntjes open!

Lees meer >> | 1875 keer bekeken

Foto met de I-pad

Van mijn fotografievriend leer ik Miksang fotografie: Een contemplatieve manier van foto's maken.

We liepen door Gouda. Om er in te komen leidde hij mij rond als een volleerde Gilde-gids. Het was prachtig weer voor februari. De regen was weggetrokken en de schaduwen scherp.

Lees meer >> | 1805 keer bekeken

Gebroken beleefdheid.

"Een portret schilderen is een samenwerking tussen opdrachtgever, kunstenaar en de persoon van onderwerp", verkondigde ik. Mijn gesprekspartner was geen van drieeen, maar slechts de eigenaar van de muur waar het werk zou gaan hangen. Hij drong zich aan mij op en ik deed benauwd water in de wijn: ".. en wat andere betrokkenen...". Toen zaten we weer op een lijn en ik probeerde het professioneel en beleefd af te handelen. Ik begeleidde hem naar de deur, maar hij kon niet stoppen met oreren.

Lees meer >> | 1704 keer bekeken

Artiscoop bij "verken je wijk".

De nieuwe tijd levert tal van initiatieven op. Een ervan is de Artiscoop, een webshop voor lokale kunst in de Rotterdamse stadsgebied waar ik woon en werk, zie de betreffende www. Kunstenaars, ondernemers en vrijwilligers zetten er hun schouders onder.

De buurtspeeltuin Torteltuin, is na moeilijke jaren als een phoenix verrezen en bruist van vrijwillige activiteit. Gisteren, 11 oktober, was de tuin de plek voor " Verken je wijk". Organisaties en ondernemers presenteerde zichzelf, ook "wij" van de Artiscoop met een expositie en workshops.

Lees meer >> | 1398 keer bekeken

Toen wij uit Rotterdam vertrokken

Gisteren stonden Gwendoline en ik als Taaltekenteam op Museumstraat, naast de Watertoren in de Esch.

Ik heb nu een gave fietskar, van recyclehout, met ijzeren poten en een deksel. Met tegenwind was het zwaar trappen, vooral het heuveltje op naar het laatste stoplicht voor De Esch.

Er werd getoeterd. Dat gebeurt. Toen werd er geroepen en zelfs mijn naam werd met wijde bogen uit het voorraam gewuifd. Nog weet ik niet aan wie die geruite arm behoort.

Omdat ik zo rood en zwetend aankwam kreeg ik een luchtig plaatsje onder de toren aangewezen. Gwen arriveerde met de rest van de spullen in de auto en buuv en buuv gingen aan het werk. Eerst de chaos van dozen en tassen, tentstokken en 't taal-teken toebehoren. Ik was de weg reeds kwijt.

Gwendoline zette de lijnen uit met een voorstel waartegen ik niets in wilde brengen: banken daar, kar daar en tent zus.

De tent is het overgebleven bruikbare van een dubbele party-tent, bij vorige activiteit in de lucht gevlogen. Een aantal stokken functioneren nu als frame voor ons theater, dit keer gecompleteerd met top-stokje als sluitstuk. Verder was er een waterbaan, zitzak van zoon G., Dermaton-vlag en wimpeltjes. En gewone banken voor niet-peuters, want op uitdrukkelijk verzoek was de activiteit ook voor peuters geschikt.

Precies om half twee waren we klaar om mensen binnen te halen of met een boekje de hort op te sturen.

Ik voelde me net een straatkrant verkoopster: Als men geen denigrerende opmerkingen bedacht stoomde men in wolken parfum en geborduurde jassen voorbij. Gwendoline leek zich toch te amuseren om het verbale ontwijkgedrag van het andere slag: De rondlopende bewoners. Ietwat verlopen, grijzend, mannelijk en getooid met b*buik lieten zij zich niet omlullen.

Later kwamen we ze weer op het terras tegen, natuurlijke habitat.

Kinderen waren uiteindelijk het enthousiastst. De helft bestond uit aparte jongens: een stille die toch ging communiceren , een kindsterretje van 11 die zo groot was als een 8-jarige en komend weekend even in Tokyo zat (Paps was kleiner dan ik en even rond als zijn CHIO-stem), een computer-brein van 9. Hij begreep het Superguppie-gedicht "Gamen". Wij niet.

De wonderlijkste was een jongen met ogen als een orakel. Ik denk dat hij me deed denken aan mijn oudere broer. Hij schreef zijn flessenpostbrief in het Nederlands en daaronder mijn Engelse vertaling over. We hoorden later van een van de oorspronkelijke (kraak) bewoners hoe veilig de Esch is voor kinderen en ik was blij voor hem, en voor de anderen.

Via de kinderen kwamen moeders schrijven. We hebben 1 prachtig boekje terug en 2 met alleen 1 pagina: Twee dames die diep teleurgesteld waren in de museumstraat route - "ik heb meer kunst aan me eige mure".

Haar vriendin begon te briesen toen ik vertelde over ons TT-Rijksmuseum uitje: "020! Dat Nooit!" Het leek een opgeblazen kogelvis. En het was geen grap, het was diep doorleefd, generaties wrok, of angst.

Onderwijl zong het skvr koor, 3 van de 25 leden, "toen wij van Rotterdam vertrokken..."

Lees meer >> | 1620 keer bekeken

Expositie Forma Aktua Groningen

In zijn toespraak zei voorzitter Hans van de Sande o.a. het volgende :

Hella is geboren in Eindhoven en studeerde biologie in Leiden. Ze koos die studie vanuit een fascinatie voor dieren, kijkt u maar eens naar haar schilderijen, dan ziet u dat die fascinatie nog steeds bestaat.

Zoals dat zo vaak gaat: je begint ergens aan om een bepaalde reden, maar algauw blijkt dat het heel anders gaat dan verwacht. Ze had bijvoorbeeld gedragsbioloog kunnen worden en de dieren bestuderen zoals ze ze nu al schilderend beschrijft, maar ze kwam terecht in de Stadsecologie. Een schitterend en actueel onderwerp zult u zeggen, maar helaas was dat in die tijd nog niet zo. Hella was, zoals zovele genieën, haar tijd vooruit.

Al was de biologie dan haar studie van voorkeur, haar liefde ging toch eigenlijk uit naar de kunst. Als kind tekende ze voortdurend en ze had een moeder en een oom die kunstenaar waren. Met de paplepel ingegoten geestelijk voedsel blijkt zeer bestendig en vormend, want uiteindelijk is Hella naar de Rotterdamse academie gegaan en kunstenaar geworden.

Waar komt die voorkeur nu vandaan? Zelf meent ze dat het beter is je bezig te houden met hoe iets is, dan met hoe iets in elkaar steekt, een observerende houding past beter bij haar dan een analyserende. En daar steekt nou net een van de hoofdverschillen tussen kunst en wetenschap: tekenen wat je weet tegenover tekenen wat je ziet.

Lees meer >> | 1657 keer bekeken

Verhuizing van Arie en Ella

Arie en Ella zijn verhuist.

Nadat Arie in haar laatste levensjaren nog een inbreker had weggejaagd die het op de ipad had voorzien, is ze uiteindelijk te ruste gelegd in haar eigen tuin. Ella heeft een verhuizing extra meegemaakt: van de ene benedenwoning in het Centraal Woon complex naar het andere, inclusief dozen, verbouwen, verwarrende geuren en fladderende bewegingen van hektiek en transport. Maar Ella was ook een oude dame en hangt nu nog als beeltenis met haar zus op een andere muur.

Lees meer >> | 1647 keer bekeken

De Meiden en Sam boven de bank

Leuk bericht over de mail betreft "Verjaarspartijtje":  Ze zijn "verhuisd naar De Rotterdam aan de maas. De meiden en Sam hebben tot die tijd in de vergaderkamer op mijn bedrijf gehangen en zijn daar door vele bezoekers bewonderd." aldus hun eigenaar.

Lees meer >> | 1621 keer bekeken

Het is zo'n dag...

met heerlijk weer, de wandeling ruikt naar madeliefjes en de bovenwereld vertoont zich in de diepte van sloten en de plas.

Roteb-heer met bakfiets zwaait naar me met aan zijn taststok een glazen kaarsenhuisje.

"Wat heeft u nou weer gevonden?" Zwijgend wijst hij naar een boom met daaronder dit:

Lees meer >> | 1661 keer bekeken

Taal-tekenen in de Tempel

Landgoed "de Tempel" in Rotterdam Overschie is gelegen langs de Schie.

Vanaf 2000 is het een rijksmonument. De oudste en dikste eik van Rotterdam, rond 1850 aangeplant, staat op dit landgoed.

Deze omgeving was op 8 juli de inspiratiebron voor de taal-teken cursisten en tevens afsluiting van TT2.

Lees meer >> | 3299 keer bekeken